طبق نوشته‌های ویترویوس، ریاضیدان یونانی، ارشمیدس یک آسانسور اولیه را در سال 236 قبل از میلاد ابداع کرد که با بالا بردن طناب‌هایی که به دور یک قرقره  پیچیده شده بود کار می‌کرد و توسط نیروی انسانی اعمال شده به یک دستگیره چرخانده برای بالا بردن آب استفاده می‌شد.

در روم باستان، مجموعه ای زیرزمینی از اتاق‌ها، آغل حیوانات و تونل‌ها قرار داشت که در فواصل مختلف، توسط صدها مرد با استفاده از وزنه‌های سنگین برای گلادیاتورها، حیوانات بزرگ را از طریق میله‌های عمودی به میدان جنگ می‌بردند

تقریباً از اواسط قرن نوزدهم، آسانسورها با برق و اغلب با بخار کار می‌کردند و برای حمل مواد در کارخانه‌ها، معادن و انبارها استفاده می‌شدند. در سال 1823، دو معمار به نام‌های برتون و هومر یک «اتاق بالا رونده» ساختند که این آسانسور خام برای بالا بردن گردشگران به سکویی برای دیدن لندن از بالا استفاده می‌شد.

در سال 1846، سر ویلیام آرمسترانگ جرثقیل هیدرولیک را معرفی کرد و در اوایل دهه 1870، ماشین‌های هیدرولیک جایگزین آسانسورهای بخار شدند. آسانسور هیدرولیک توسط یک پیستون سنگین پشتیبانی می‌شود که در یک سیلندر حرکت می‌کند و توسط فشار آب (یا روغن) تولید شده توسط پمپ‌ها کار می‌کند.

مخترع آسانسور

در سال 1853، الیشا اوتیس مخترع آمریکایی یک آسانسور حمل و نقل مجهز به دستگاه ایمنی را برای جلوگیری از سقوط در صورت شکستن کابل ابداع کرده یک شرکت برای تولید آسانسور تاسیس کرد و یک آسانسور بخار را به ثبت رساند. این امر باعث افزایش اعتماد عمومی به چنین دستگاه‌هایی شد.

 ترمزهای او که در آسانسورهای مدرن استفاده کرد، رویای آسمان خراش‌ها را به یک واقعیت عملی تبدیل کرده به زودی افق جهان را تغییر داد و با ارزش ترین املاک و مستغلات را از طبقه اول به پنت‌هاوس تبدیل کرد

.

آسانسور از چه سالی وارد ایران شد؟

       تاریخچه آسانسور در ایران به زمان ناصرالدین شاه برمی‌گردد که در کاخ گلستان نصب شده بود

نخستین آسانسورهای ایران 65 سال پیش در ساختمان‌های دولتی و نظامی نصب شدند. از جمله این ساختمان‌ها می‌توان به کتابخانه ملی تهران، باشگاه افسران ستاد ارتش و ساختمان‌های اطراف میدان امام خمینی اشاره کرد. این آسانسورها عمدتاً از کشور سوئیس وارد می‌شدند و توسط کارشناسان خارجی یا متخصصان آموزش دیده ایرانی که در اروپا دوره گذرانده بودند نصب و راه اندازی می‌شدند.

اولین آسانسور در ایران

 در سال 1329 اولین ساختمان بلند ایران در خیابان جمهوری تاسیس گردید که اولین آسانسور الکتریکی ایرانی در آن طراحی و ساخته شد.

در آن زمان آسانسور در کشور تولید نمی‌شد و به طور کامل از خارج وارد می‌گشت سپس شرکت‌های سازنده‌ای در ایران شروع به تولید کابین‌های آسانسور کردند 

اولین شرکت ساخت آسانسور در ایران با نام ایران شیندلر به طور کامل در سال ۱۳۵۰ در قزوین تحت لیسانس شرکت شیندلر سوئیس  با ظرفیت اولیه تولید 400 دستگاه آسانسور احداث شد

 پس از انقلاب اسلامی ساخت و ساز ساختمانهای مسکونی بلند نیز رواج یافت که همین امر باعث رونق یافتن صنعت آسانسور گردید. البته در ابتدا آسانسورها از کشورهای اروپایی وارد ایران می‌شدند اما سپس شرکتهای ایرانی نیز به تولید آسانسور و کابینهای آسانسور روی آوردند.

مزایای آسانسورهای کنونی ایرانی:

تولید آسانسورهای بدون موتورخانه با جدیدترین فناوریهای روز

• افزایش ایمنی آسانسورها
• کاهش مصرف انرژی در آسانسورها
• تولید آسانسورهای پرسرعت و هوشمند

ساخت آسانسور در ایران به علت رشد ساخت و ساز عمودی در شهرها جای پیشرفت بسیاری دارد و مطمئنا در آینده شاهد رشد بیشتر این صنعت نیز خواهیم بود.

شرکت پنتا به عنوان یکی از پیشروان در زمینه تولید و نصب تجهیزات آسانسور در ایران، با این هدف فعالیت می کند تا نقش مهمی در توسعه این صنعت داشته باشد. با بهره‌گیری از فناوری‌های پیشرفته و تیم متخصص، شرکت پنتا توانسته است تجهیزات الکترونیکی آسانسور را با کیفیت بالا، قابلیت‌های نوین و استانداردهای بین‌المللی را به بازار عرضه کند

استفاده از تکنولوژی‌های مدرن، مهندسی معکوس و تمرکز بر ایمنی، عملکرد و کارایی آسانسورها، شرکت پنتا را به یکی از برترین تولیدکنندگان تجهیزات آسانسور در ایران تبدیل کرده است.